Tussen verraderlijke doornen, warrige wind en Engelse regen, doorkruisten we een half eiland op zoek naar een droog plekje. Vonden we het? Ja! Maar de doornen staan nog steeds in mijn honden geheugen...
parkeerplaats (landelijk)
Robin Hood is niet verschenen, maar wel een helling die me bijna de tong uit de mond trok. Daarna zagen we een heel belangrijke kapotte kerk, hoewel we eroverheen moesten gluren. Geweldig plan.
We verkennen Scarborough tussen baaien, trapdraken en stille grafstenen. Daarna wandelen we over de kliffen naar Boggle Hole, op zoek naar uitzichten, geschiedenis en een plek om te slapen zonder verkeer.
Ik stak York van voor tot achter over op zoek naar ham... en het blijkt dat de York-ham niet uit York komt. Maar goed, ik vond een toren, een brug, een stadsmuur en een mens met kip. Niet slecht voor een donderdag.
We sliepen slecht tussen twijfels, raven en omgekeerde hoofden. We reden door groene tunnels vol kuilen naar een tarweveld met zonsondergang. Twee gasten kwamen aan spelen met de bal... en we werden uitgenodigd voor een paardenmarkt!
Na vijf dagen van familieverwenners (en het ontwijken van neef-ninja-kat), was het tijd om terug te keren naar het asfalt. Wat ik niet wist is dat de boot saaier zou zijn dan een zondag zonder voetbal.
We sliepen slecht, maar we reden door de helft van Duitsland met stops en rotswegen, en we eindigden in een rustig bos aan de rand van Nederland. Geen kaas vandaag, maar wel wandelen en stilte.
Today we had vineyards, German hugs, a sneaky tick, and a man who talked more than a parrot on espresso. But in the end, a quiet forest and paws in the air. A full-on kind of day.
We sliepen met een soundtrack van een waterval, ontdekten een kasteel zonder toeristen, renden tussen magische rotsen en staken de grens met Duitsland over met gesmokkelde kaas. En dat alles zonder onze staart te verliezen.
Tussen stadsmuren, Franse terrassen en meren vol bordjes met “niets aanraken”, was het vandaag een vrijdag voor ontdekkingsreizigers. En ja, de leeuw van Belfort blafte niet naar me. Wat een lafaard.
Hoy nos levantamos con sol, pasamos por pueblos con y sin encanto, subimos por un sendero histórico, y acabamos en un rincón escondido con vistas de postal.
Subimos el Charmant Som como dos cabras con prisa. Casi no llegamos antes del anochecer, pero hicimos cumbre, selfies y bajamos corriendo. ¡Día épico en la Chartreuse!