Vandaag besloot de hemel dat het een waterige dag zou worden, dus we werden wakker onder een fijne regen die maar niet leek te willen stoppen. Wij, zonder haast maar met stijl, profiteerden van een adempauze om naar buiten te gaan: ik, mijn poten strekkend en mijn ochtendrituelen uitvoerend, en papa Edu, rennend van de ene naar de andere kant om spullen op te rapen als een ninja van de camper.

Halverwege de ochtend vertrokken we naar Montauban. Met dit weer geen toerisme, maar wel een kritieke missie: kleding wassen. We vonden een wasserette in een glazen ruimte op de parkeerplaats van een gigantisch winkelcentrum. Papa Edu zette de wasmachine op turbomodus en ik, als goede observator, nestelde me voor een luxe siësta terwijl de regen op het dak van de camper sloeg. De droger volgde de show, en papa, bevrijd van lasten, verdween even in het winkelcentrum.

Na de lunch (ik observeerde alleen met beschuldigende ogen, vermoedend een McMenú daar), vouwden en bergdgen we de kleding met de precisie van Tetris. Voordat we verder gingen, een strategische stop bij Leroy Merlin: papa heeft geheime projecten om de camper te verbeteren. Hij kocht niets, maar de ideeën borrelen al als een creatieve vulkaan.

Al op de weg naar Toulouse, maakten we een kleine omweg naar Grenade en vonden we een camperplaats. Lawaaierig door de jeugd met hun motoren, maar rustig voor ons: we hoefden alleen maar de decibellen te negeren en ons te laten meevoeren. Vier gigantische campers deelden de ruimte en wij, trots, installeerden ons om te slapen, klaar voor het volgende avontuur.